Ennnn weer thuis!
Door: Demi Dawn
Blijf op de hoogte en volg Demi
28 Juli 2014 | Spanje, Lugo
Hoi iedereen!
Inmiddels ben ik weer in NL, en dit is dus mijn laatste Lugo blog, boehoe!
De laatste week was best prima. Natuurlijk was ik de hele tijd ‘nostalgisch’ maar het was op zich niet anders dan anders. Ik ben nog een paar keer met Alicia wezen chillen, wat heel leuk was, en zo heb ik woensdag ‘Tejas’ (koekjes van amandelen en honing, een Galicische specialiteit) geprobeerd. Erg lekker. Verder ben ik nog een Amerikaan (!) tegengekomen deze week. Ik was op weg naar het centrum met Alicia maar ik sprak Engels met haar en er liep een vent langs en ineens hoorde ik hem zeggen “Are you from the US?”. Ik heb kort uitgelegd dat ik uit Nederland kwam maar wel in de VS heb gestudeerd en hij bleek zijn zomers in Lugo te spenderen om te relaxen. Echt grappig, ik geloof dat we de enige twee (vloeiend) Engels sprekenden in Lugo waren!
Vrijdag was het een feest dag, de viering van San Tiago, en omdat Monica en Paco samen thuis waren, hoefde ik mijn laatste dag (onverwacht) niet te werken. Dat was wel heel chill. ’s Middags zijn we naar Monica’s ouders geweest, waar de hele familie ook was om samen te eten. Het was echt onwijs gezellig. Allemaal ooms/tante’s/kinderen van kinderen van mensen waren er en het was één groot familie feest. Ik heb daar (sorry vega’s) de lekkerste chorizo ooit gegeten en er was sowieso onwijs veel eten. Ik had zelf een glutenvrije chocoladetaart gemaakt, die, al zeg ik het zelf, onwijs lekker was. Eerst hoefde men de taart niet, tot ik zei dat het Nederlands was, toen wel, haha! Het was zo hartverwarmend om te zien hoe een hele grote familie met elkaar om ging. Ik heb dat zelf nooit echt zo erg meegemaakt, onwijs grote familie feesten, en ik vond het echt heel leuk, ook al was het niet mijn eigen familie en spreek ik natuurlijk geen vloeiend Spaans. Ik heb wel een paar Spaanse gesprekken gehad en dat was wel heel tof. Maar, hoe gaaf het ook was, na een paar uur was ik er helemaal klaar mee omdat het heel vermoeiend was om de hele tijd Spaans te praten/luisteren en ik moest nog wat dingen pakken thuis, en heeft Paco me naar huis gebracht.
Zaterdagochtend heeft Paco me naar Coruña gebracht. Mijn vlucht ging van 12 tot 1:15 naar Madrid, maar mijn vlucht vanaf Madrid ging pas om 8:15, dus ging ik Madrid in. Ik was er nog nooit geweest en ik had natuurlijk ‘maar’ 6 uur (i.v.m. ook op tijd terug willen zijn op ’t vliegveld) maar het was heel gaaf. Ik heb Plaza de España en Plaza Maior gezien, ben allemaal winkeltjes in geweest en ik heb geluncht in “Tommy Mels”; een ‘classic American 50’s diner’. Echt, ZO GAAF. Ik heb er nog nooit van gehoord en ik weet niet of het überhaupt bestaat in de VS maar het was echt heel gaaf. Alles was in blauw/wit/roze en de mannen droegen blauw/wit gestreepte bowling shirts en de vrouwen droegen roze jurkjes met schorten en het was leuk. Je kon tussen meer dan 40 milkshakes kiezen, dus ik heb de chocolate fudge brownie (à la Ben & Jerry’s) genomen, OMNOMNOM. Ik wilde eerst Ferrero doen want ik heb altijd een obsessie met Ferrero gehad, maar de serveerder informeerde me, met een opgetrokken wenkbrauw “We don’t have Ferrero, it’s summer…?” Oh. Nee. Oké , duhhhh domme ik! Maar goed, daarna confesste hij dat hij ook een ‘Chocaholic’ was (hihi) dus het was leuk. Madrid was gaaf, maar wel echt heel druk. Maar, de grote H&M daar, is GEWELDIG. Ik ben blij dat ik er niet woon want ik zou echt elke dag naar die H&M gaan. Na een paar uur ben ik weer teruggegaan naar het vliegveld en toen was ik best wel kapot. De tweede vlucht ging prima en ik was om 22:15 in A’dam. Eerst was mijn koffer zoek, maar toen bleek dat ze meerdere banden hadden voor deze vlucht, want dat maakt sense. Na de mini hartaanval die deze situatie met zich mee bracht, ben ik naar huis gegaan en vrijwel gelijk gaan slapen.
Nu ben ik in Midwolde, bij mijn ouders thuis en mis ik Lugo best wel. Ik heb al appjes gekregen van Paco dat José en Nico me missen en dat gevoel is wederzijds. Ook vooral omdat ik de afgelopen weken in elk geval dingen te doen had. Overdag op de kids letten en ’s middags/ ’s avonds spaans leren, naar de rivier, whatever. Inmiddels is het voor mezelf wel duidelijk geworden dat Spanje een soort van afleiding moest vormen voor Amerika en het heeft gewerkt. Ik ben alleen wel bang dat ik de VS nu wel echt ga missen, nu ik niets ‘bijzonders’ heb om naar uit te kijken. Vandaag heb ik bijvoorbeeld de hele dag niks gedaan en dan ga ik toch nadenken over de VS, Spanje, over de mensen en de dingen die ik mis. Ook weet ik niet zo goed wat ik nu met mijn leven moet, omdat ik al zo’n 9 jaar naar de VS wilde en dat doel heb ik nu bereikt. Dus nu, wat? I dunno man. Stiekem wil ik dat het September is omdat ik gewoon weer nuttig bezig wil zijn. Hopelijk heb ik dan een baan en kan ik weer hard gaan studeren. Nu kan ik gewoon niks nuttigs doen.
Maar goed, genoeg over mij, ik hoop dat jullie mijn blogs leuk vonden en ik raad Lugo zeker aan als plek om ooit heen te gaan!
Liefs!
Inmiddels ben ik weer in NL, en dit is dus mijn laatste Lugo blog, boehoe!
De laatste week was best prima. Natuurlijk was ik de hele tijd ‘nostalgisch’ maar het was op zich niet anders dan anders. Ik ben nog een paar keer met Alicia wezen chillen, wat heel leuk was, en zo heb ik woensdag ‘Tejas’ (koekjes van amandelen en honing, een Galicische specialiteit) geprobeerd. Erg lekker. Verder ben ik nog een Amerikaan (!) tegengekomen deze week. Ik was op weg naar het centrum met Alicia maar ik sprak Engels met haar en er liep een vent langs en ineens hoorde ik hem zeggen “Are you from the US?”. Ik heb kort uitgelegd dat ik uit Nederland kwam maar wel in de VS heb gestudeerd en hij bleek zijn zomers in Lugo te spenderen om te relaxen. Echt grappig, ik geloof dat we de enige twee (vloeiend) Engels sprekenden in Lugo waren!
Vrijdag was het een feest dag, de viering van San Tiago, en omdat Monica en Paco samen thuis waren, hoefde ik mijn laatste dag (onverwacht) niet te werken. Dat was wel heel chill. ’s Middags zijn we naar Monica’s ouders geweest, waar de hele familie ook was om samen te eten. Het was echt onwijs gezellig. Allemaal ooms/tante’s/kinderen van kinderen van mensen waren er en het was één groot familie feest. Ik heb daar (sorry vega’s) de lekkerste chorizo ooit gegeten en er was sowieso onwijs veel eten. Ik had zelf een glutenvrije chocoladetaart gemaakt, die, al zeg ik het zelf, onwijs lekker was. Eerst hoefde men de taart niet, tot ik zei dat het Nederlands was, toen wel, haha! Het was zo hartverwarmend om te zien hoe een hele grote familie met elkaar om ging. Ik heb dat zelf nooit echt zo erg meegemaakt, onwijs grote familie feesten, en ik vond het echt heel leuk, ook al was het niet mijn eigen familie en spreek ik natuurlijk geen vloeiend Spaans. Ik heb wel een paar Spaanse gesprekken gehad en dat was wel heel tof. Maar, hoe gaaf het ook was, na een paar uur was ik er helemaal klaar mee omdat het heel vermoeiend was om de hele tijd Spaans te praten/luisteren en ik moest nog wat dingen pakken thuis, en heeft Paco me naar huis gebracht.
Zaterdagochtend heeft Paco me naar Coruña gebracht. Mijn vlucht ging van 12 tot 1:15 naar Madrid, maar mijn vlucht vanaf Madrid ging pas om 8:15, dus ging ik Madrid in. Ik was er nog nooit geweest en ik had natuurlijk ‘maar’ 6 uur (i.v.m. ook op tijd terug willen zijn op ’t vliegveld) maar het was heel gaaf. Ik heb Plaza de España en Plaza Maior gezien, ben allemaal winkeltjes in geweest en ik heb geluncht in “Tommy Mels”; een ‘classic American 50’s diner’. Echt, ZO GAAF. Ik heb er nog nooit van gehoord en ik weet niet of het überhaupt bestaat in de VS maar het was echt heel gaaf. Alles was in blauw/wit/roze en de mannen droegen blauw/wit gestreepte bowling shirts en de vrouwen droegen roze jurkjes met schorten en het was leuk. Je kon tussen meer dan 40 milkshakes kiezen, dus ik heb de chocolate fudge brownie (à la Ben & Jerry’s) genomen, OMNOMNOM. Ik wilde eerst Ferrero doen want ik heb altijd een obsessie met Ferrero gehad, maar de serveerder informeerde me, met een opgetrokken wenkbrauw “We don’t have Ferrero, it’s summer…?” Oh. Nee. Oké , duhhhh domme ik! Maar goed, daarna confesste hij dat hij ook een ‘Chocaholic’ was (hihi) dus het was leuk. Madrid was gaaf, maar wel echt heel druk. Maar, de grote H&M daar, is GEWELDIG. Ik ben blij dat ik er niet woon want ik zou echt elke dag naar die H&M gaan. Na een paar uur ben ik weer teruggegaan naar het vliegveld en toen was ik best wel kapot. De tweede vlucht ging prima en ik was om 22:15 in A’dam. Eerst was mijn koffer zoek, maar toen bleek dat ze meerdere banden hadden voor deze vlucht, want dat maakt sense. Na de mini hartaanval die deze situatie met zich mee bracht, ben ik naar huis gegaan en vrijwel gelijk gaan slapen.
Nu ben ik in Midwolde, bij mijn ouders thuis en mis ik Lugo best wel. Ik heb al appjes gekregen van Paco dat José en Nico me missen en dat gevoel is wederzijds. Ook vooral omdat ik de afgelopen weken in elk geval dingen te doen had. Overdag op de kids letten en ’s middags/ ’s avonds spaans leren, naar de rivier, whatever. Inmiddels is het voor mezelf wel duidelijk geworden dat Spanje een soort van afleiding moest vormen voor Amerika en het heeft gewerkt. Ik ben alleen wel bang dat ik de VS nu wel echt ga missen, nu ik niets ‘bijzonders’ heb om naar uit te kijken. Vandaag heb ik bijvoorbeeld de hele dag niks gedaan en dan ga ik toch nadenken over de VS, Spanje, over de mensen en de dingen die ik mis. Ook weet ik niet zo goed wat ik nu met mijn leven moet, omdat ik al zo’n 9 jaar naar de VS wilde en dat doel heb ik nu bereikt. Dus nu, wat? I dunno man. Stiekem wil ik dat het September is omdat ik gewoon weer nuttig bezig wil zijn. Hopelijk heb ik dan een baan en kan ik weer hard gaan studeren. Nu kan ik gewoon niks nuttigs doen.
Maar goed, genoeg over mij, ik hoop dat jullie mijn blogs leuk vonden en ik raad Lugo zeker aan als plek om ooit heen te gaan!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
