Day one in Lugo

Helloooooooo peepz!

Een nieuwe reis, een nieuw verslag. Hoewel deze reis maar een maand is en de kans bestaat dat het bij 1 blog blijft, wil ik mijn onwijs intens drukke dag toch met jullie delen.

Het begon vanochtend om 03:25, toen mijn wekker afging. Truth be told, ik ben ongeveer 4 keer wakker geworden vannacht, omdat ik onwijs bang was me te verslapen (zelfs 3 wekkers zetten was niet genoeg zekerheid voor mij). Maar goed, nee, verslapen heb ik me dus niet. Met mijn ingepakte koffer ging ik om 04:00 de deur uit, om om 04:38 de trein richting Schiphol te halen. Tip: Ga vooral om 04:00 's ochtends met een koffer door de Haarlemmer lopen, je krijgt namelijk de meest briljante opmerkingen van dronken mensen naar je hoofd: "Ga je op reis?!" (Nee, ik loop graag om 04:00 's ochtends met een 18.9 kilo wegende koffer op straat, duhh) "Ga je naar Brazilië?" Ja, nee, ja, wat? "Nou ik ga met je mee hoor!" Eh, no thanks. Maar goed, heelhuids ben ik op het station aangekomen waar ik vervolgens Marthe en Wouter tegenkwam die ook op weg waren naar Schiphol maar dan naar Thailand (woaaahhhhh!)

Eenmaal op Schiphol aangekomen om 05:00 stond er een onwijze rij bij één van de gates en ik dacht dat het die van mij was. Dit bleek gelukkig alleszins mee te vallen en ik heb voor het eerst van mijn leven zelf mijn eigen koffer ingecheckt (is dit nieuw? anybody? Zelf je kofferlabel uitprinten e.d.?!) om vervolgens naar de douane te gaan. Twee van de drie van mijn bakjes werden achtergehoudne (oh god why) en bij de tweede koffer was het probleem duidelijk; mijn ring was gezien als wapen. xD Ik zo "Eh dit is een ring" en die vent zo "Oh haha oké alsjeblieft". Ook weer eens meegemaakt. Het was toen 05:20 en ik had nog meer dan een uur voordat ik ging boarden, dus maar duizend koffie gehaald.

In het vliegtuig was het onwijs chill, ik had namelijk 3 stoelen voor mezelf, muahahahahah. Deze luxe heb ik dan ook uitgebuit door mijn benen onwijs schuin en scheef te doen waardoor ik daadwerkelijk ook alle plekken bezette, maar k moet zeggen dat ik het wel echt heel fijn vond. De vlucht ging voorspoedig en om 09:30 kwamen we aan in Madrid.

Toen werd het helemaal leuk, want ik moest in Madrid tot 14:15 wachten. Gelukkig had ik Grey's Anatomy seizoen 4 gedownload dus ging ik dat maar kijken en verder random spaanse zinnen bedenken. Ik moet zeggen dat ik nu eindelijk wel nerveus begon te worden. Want wat ben ik nou helemaal aan het doen? Maar toen bedacht ik het alternatief, de hele maand Juli in Leiden zitten zonder werk/studie/iets nuttigs (behalve dan met mijn liefste vrienden chillen) en toen raakte ik nog meer in paniek dus op zich heb ik wel de goede keuze gemaakt denk ik. Het wachten duurde 5 baarden maar uiteindelijk zat ik weer in het vliegtuig. Ook deze keer was het onwijs chill want ik had 2 stoelen voor mezelf (thank you god, I love you).

En toen was ik op A Coruña, 90 KM van Lugo waar ik moest zijn, maar mijn gastouders zouden me daar ophalen, dus dat was wel heel fijn. Het was wel grappig want ik stond (of course) bij de verkeerde bagage band en ik had een "UF law school" rugzak op en op een gegeven moment hoor ik iemand achter me zeggen "UF Law school?" in een onmisbaar Floridiaans accent en ik draaide me om en daar stond een vrouw met een "Hola, Miami" shirt. Het voelde op dat moment heel fijn om even met een Amerikaan te praten, omdat dat nu gewoon iets herkenbaars heeft. Al moet ik zeggen dat toen ze foto's van haar 'baby's,' aka haar Shitzu's, ging laten zien, ik er ook wel weer klaar mee was. Ik kwam erachter dat ik bij de verkeerde band stond omdat ik een kar aan had komen zien rijden met o.a. mijn koffer, maar mijn koffer niet op die band lag. Gelukkig lag hij een paar banden verder in z'n eentje te apaten, dus primajima. Deep breath en toen richting de uitgang, en dus mijn gastouders, gelopen.

En OMG wat heb ik een geluk met ze. Ze (Monica & Paco) zijn zo onwijs aardig!!!!! Ze hebben me eerst mee naar Coruña genomen en me daar getrakteerd op tapas en drinken (ook al zei ik dat ik geen honger had) en daarna nog op ijs. Ze waren echt super geïnteresseerd en ze snappen dat mijn Spaans niet optimaal is. Ze zijn gewoon echt heel erg lief allebei, ik kan het niet anders zeggen dan dat ik het echt heel erg met ze getroffen heb.

Na Coruña te hebben gezien, rond een uur of half 7, zijn we richitng Lugo gereden, waar we nog een korte koffie pauze hebben gehouden en vervoglens om 7:45 in Lugo aankwamen. Monica heeft de kinderen opgehaald van een feest en ik vond het ook wel heel spannend om hun te ontmoeten. Hoe goed zou hun Engels zijn? Zouden ze me wel aardig vinden?

Ze zijn heel lief, maar ze spreken nog niet echt heel erg Engels/verstaan me ook niet/doen alsof ze me niet verstaan. Ze zeggen wel elke keer als ik binnen kom "Hello!" en laten me al hun knuffels enzo zien, dus ik denk dat het meer verlegenheid is, maar dat vind ik wel een klein beetje lastig. Mijn Spaans is immers ook niet goed maar op zich kwamen we tot nu toe wel redelijk ver. En on the flipside, toen ik vroeg "I brought some gifts, shall I go get them?" konden ze ineens wel Engels verstaan/praten en sindsdien praat één van de twee wel semi Engels. Het komt vast goed maar ik moet het een beetje uit ze krijgen denk ik.

Al met al ben ik blij met de keuze die ik gemaakt heb, ook al wist ik niet wat er ging gebeuren en weet ik dat nog steeds niet helemaal, maar Paco gaat me de komende dagen met de kinderen helpen en ik hoef alleen maar doordeweeks van 09:00 tot 14:00 op ze te passen en voor de rest ben ik vrij. Volgend weekend gaan we naar het strand, dus dat is leuk, en verder ben ik wel heel nieuwsgierig hoe het verder gaat zijn. Ik ben kapot dus ik ga zo slapen, maar nu weet iedereen dat ik nog leef en dat het goed met me gaat.

Dulces sueños xxx