Segunda semana en Lugo

¡Hola amigos!

Inmiddels zit ik alweer over de helft van mijn verblijf in Lugo. Ook deze week is super snel voorbij gegaan. Ik vond het in het begin al leuk hier, maar nu ik de ouders en de kids beter ken, is het alleen nog maar leuker en ik baal er van dat ik alweer op/over de helft zit.

Ik heb dit tot nu toe nog niet vermeld, maar de kinderen (vooral Nico), hebben een onwijze liefde voor de film “Frozen”. Ik heb het hier met ze gekeken (zij weliswaar voor de 4e keer) en ik vind het zeker een leuke film, maar zij zijn er echt verslaafd aan. Het resultaat hiervan dat ik gemiddeld, not kidding, 50 keer dag het refrein van ‘Let it go’ hoor en duizend keer per dag de zin ‘The sky’s awake, so I’m awake’ naar mijn hoofd krijg. In het begin dacht ik: “Chill, een goede manier om ze Engels te leren” maar inmiddels word ik een klein beetje suicidaal zodra ik de woorden “Let it go” hoor.

Maar goed, wat wel leuk is, is dat ik inmiddels ‘gepromoveerd’ ben tot ‘Big funny little donkey’. In de film wordt er op een gegeven moment gevraagd: “Who’s the funny looking donkey” maar zij hadden het verstaan als “Funny little donkey” en sindsiden noemen Paco en Monica de kids ‘funny little donkeys’ en nu noemen de kids mij dus ‘big funny little donkey’. Vale (oké), ik vind het wel grappig.

Woorden die ik tot nu toe het meest gebruik/hoor:
- Vale (oké)
- Venga (kom hier)
- Vamanos
- Un momento
- Mira, Demi (Kijk, Demi, dit zo’n duizend keer per dag, vooral het liefst tegelijk door José en Nico, waarna ze allebei verontwaardigd waren dat ik niet keek)
- Para (stop)
- Carballeira (dat bos dus)
- Orbazai (waar de opa en oma wonen)
- Club Fluvial (de club waar ze kano’en en tennissen)
- Vienes? (Kom je ook?)

Mijn Spaans wordt (natuurlijk) steeds beter en hoewel ik nog niet echt in staat ben een volledig gesprek compleet te volgen/te houden, leer ik wel steeds meer. Zo ben ik nu Engelse films die ik door en door ken in het Spaans aan het kijken (The devil wears Prada, El diablo viste de Prada) en ook series als de Big Bang Theory ben ik nu in het Spaans aan het kijken. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk artikelen in het Spaans te lezen en ben ik nu het boek Allegiant naar het Spaans aan het vertalen. Nogal lastig, omdat ik geen idee heb als ik het fout doe, maar I figure dat ik het wel goed doe. En daar bovenop heb ik dus ‘flash cards’ gemaakt met een stuk of 20/30 Spaanse werkwoorden (ser, estar, tener, hacer, dicer, ir, dat soort dingen) met al hun verschillende vervoegingen in alle verschillende tijden en die heb ik ten alle tijden bij me om zo tussendoor te oefenen. Praten doe ik iets minder, maar ik probeer het steeds meer te doen met de kids en het lukt me ook best goed! :)

Mijn week was leuk, het zag er min of meer zo uit:

Maandag ben ik ’s ochtends met de kinderen naar “El paque Rosalía de Castro” geweest, een onwijs mooi park hier in Lugo. Het deed me een klein beetje denken aan een mini versie van Central Park, maar echt heel mooi en goed onderhouden. Er is een meertje met allemaal eenden/ganzen/ondefinieerbare vogels waar José me, als echte dierenliefhebber, van alles over kan vertellen, en de kinderen staan daar dan zo’n uur te chillen terwijl ik een boek aan het lezen ben. Iedereen wint. ’s Middags ben ik naar de stad geweest in mijn eentje. Het is hier nu sale en ik heb besloten dat mijn lievelingswinkel hier Stradivarius is. Geen idee of die eigenlijk ook in NL zit, maar ze hebben hier in Lugo geen H&M (in elk geval niet in het centrum) dus dit is nu mijn favoriete winkel.

Dinsdag had José trombone les met zijn docent “Martin” en Monica en Paco hadden me van te voren helemaal verteld over “hoe leuk hij wel niet is” en met name Monica was heel benieuwd naar wat ik van hem vond en had allemaal plannen al voor als we elkaar leuk zouden vinden, dus hoewel ik deze hele gozer niet kende, was ik onwijs zenuwachtig om hem überhaupt te ontmoeten, dus dat was al een groot succes. Hij was wel aardig, leuke jongen, maar verder niets bijzonders. Ik gedroeg me natuurlijk super awkawrd dus yay! ’s Middags ben ik met Alicia naar de stad geweest. Was op zich wel leuk, maar een beetje jammer, want ze had me van te voren verteld dat ze eerst naar de tandarts moest. Nou ja, bon, geen probleem. Na daar een half uur gewacht te hebben vertelde ze me dat ze naar het postkantoor moest. Once again, prima. Toen moest ze ergens anders heen om één of ander formulier af te geven, oké… Toen moest ze naar een sieradenwinkel om een sieraad dat gerepareerd was op te halen… (Wanneer gaan we nou shoppen dan?) Toen moest ze naar de kodak winkel om foto’s te laten ontwikkelen (grmbl) en toen moest ze nog naar de apotheek om een recept op te halen. Op zich snap ik het, maar ik vond het wel een beetje jammer, want uiteindelijk hebben we totaal niet gewinkeld maar alleen maar dingen gedaan die ze moest doen. Het is erg lief van haar om me op sleeptouw te nemen, natuurlijk, maar als ik dit van te voren had geweten, was ik niet meegegaan. Maar à la, ze is nu 1.5 week weg en als het goed is gaan we komend weekend iets leuks doen, dus bon.

Woensdag was niet zo’n onwijs chille dag. Nico was heel tegendraads en klunzig (dit is hij normaal ook maar vandaag was echt extreem). Zo gooide hij ’s ochtends zijn (door mij versgeperste) jus over het tafelkleed en ’s middags liet hij zijn pet in het meer van El parque Rosalia vallen. Daarnaast heb ik 1000 keer ‘no’ en ‘un momento’ gehoord, dus ik was redelijk chagrijnig op hem.

Donderdag was wel weer prima, zowel Nico als José waren allebei onwijs lief (de ouders hadden met ze gepraat) dus het was leuk. Niet heel bijzonder.

Vrijdag was iets bijzonderder; Allereerst heb ik in het Spaans boeken gereserveerd en een boek gekocht en dat klinkt misschien als niets, maar voor mij was het best een overwinning, al dek ik mezelf overal nog steeds in met "No hablo Español muy bien". ’s Middags zijn we naar Club Fluvial gegaan, maar omdat ik geen pas heb, kan ik niet met de familie naar binnen. Ik ging dus aan de andere kant van de rivier in een park chillen en dat was prima, na een paar uur zou ik opgehaald worden door Paco. Dus, toen het bijna tijd was, pakte ik mijn spullen en liep ik terug die kant op, toen er ineens een jongen op me af kwam rennen. Hij had natuurlijk een heel verhaal in het Spaans, dus ik zei (vermoeid van het constante proberen Spaans te begrijpen/te spreken): ¿No hablo Español, hablas Inglés? Dus hij: “oh, eh , si, un poco, ehm… My friend, over there (wijst naar een jongen die onder een boom naar de grond aan het staren is), he quiere, eh how do you say, your phone number?” Ik was best gevleid maar de jongen in kwestie staarde nog steeds naar de grond, was niet onwijs mijn type, en leek me rond de 16/17 jaar, dus ik vertelde z’n vriend ‘Oh, tell him thank you, that’s really nice, but I’m leaving very soon, so there’s no point, but thanks!’ Goed voor mijn ego, anyway. Daarna zijn we met de familie naar de ouders van Paco gegaan, naar ‘Orbazai’. Was wel leuk, groot huis met een stuk of 5 tweepersoons slaapkamers (ik stelde voor dat ze er een Bed&Breakfast van maken, I see profit everywhere :D!). Aardige mensen verder.

Zaterdag zijn we met de familie naar het andere appartement in Viveiro, aan de kust, gegaan. Er was dit weekend een Medieval fair en ik heb zoiets nog nooit gezien in het echt, en ik vond het echt super leuk! Iedereen was verkleed in middeleeuwse kleding en er waren allemaal kraampjes/middeleeuwse dingen. Ik heb op de markt een armcuff gekocht, die ik al een aantal maanden wil, dus ik ben helemaal gelukkig. Verder was er nog een man met allemaal vogels (uilen enzo) en ja ik weet het, super zielig en alles, maar deze vent was echt onwijs knap, dus ik heb er de hele tijd gestaan zo van ‘oh interessante vogels (maar jij ook)’. Was wel leuk. ’s Middags zijn we naar het strand gegaan, waar het weer op zich wel oké was (het was warmer in Lugo) en daar heb ik weer vrienden ontmoet van de familie. Merche (mercedes) en Marie Luz/Lus, not sure met hun mannen. Merche geeft Engelse les dus ik heb veel Engels met haar gepraat, echt onwijs chill. Marie Luz sprak geen Engels, dus met haar heb ik in het Spaans gepraat. WIN! Het was niet een onwijs lang/moeilijk gesprek, maar elk Spaans gesprek/elke communicatie voelt voor mij als een overwinning, omdat het meer is dan ik twee weken geleden had gekund.

Zondag was basically hetzelfde, medieval fair en strand, maar we zijn ook nog naar San Roque geweest, een berg vanwaar je heel Viveiro kan zien. Ook dit was heel mooi. ’s Avonds zijn we teruggereden naar Lugo en was ik kapot. Wel heel leuk; Paco en Monica hebben me gevraagd of ik het leuk zou vinden om volgend jaar weer au pair te zijn bij hun. Ik heb ja gezegd, maar ook uitgelegd dat ik komende zomer zowel rond de twee weken op Juventa lustrum ben, als rond de drie weken met mijn vader in Las Vegas en dat ik dus nog even moet kijken maar dat ik zeker geïnteresseerd ben. Wiehhh!

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat, ik zie jullie alweer over minder dan 2 weken!

Muchos besos

Demi